Сыр саздары, оның ішінде Мырзастағы дәстүрлі жыр мектептерінің махам-саздарының білгірі болған Әбиұлы Әбдіқұл жырау Сыр өлкесі, Арал ауданы Құланды ауылсоветіне қарасты Сарыкөл қыстағы /«Наурыз жері» деп аталады/ Талпақтың ащы құдығы деген жерде дүниеге келген.

Әкесі Әби елге беделді молда болған. Сонымен қатар, халық шайырлары Еспембет, Әбубәкір, Ашубайлардың өлең-жырларының бірден-бір білгірі болған деседі. Әби 1973 жылы 72 жасында қайтыс болады. Руы Наурыз, оның Медеті. Әбдіқұлдың нағашысы Ақбасты, Ауанды жайлаған. Торжымбайдың Талпағы. Әбдіқұлдың алғашқы ұстазы әкесі Әби. Әбдіқұл жасы 11-12 келгенде қолына домбыра алып, өлең айтып, қайда сауық-сайраны бар жерлерді аралай бастайды. Бертін келе Нұртуған ақын жазған «Едіге», «Орақ-Мамай», «Қарасай-Қази» жырларын елге насихаттап, дүбірлі жердің гүліне айналды. Жырау өмірінше Арал ауданы Ақбасты елдімекеніне қоныс тепкен. Тек 1985 жылы Жалағаш ауданы Калинин атындағы совхозға көшіп келіп, 1989 жылы тамыз айының бесінші жұлдызында сол Калинин совхозында ұзаққа созылған науқастан қайтыс болады. Балаларының ішінде Еркебай мен Ұлжан ата жолын ұстаған, термешілік өнерлері бар. Жыраудың соңында кезінде Ақбасты елдімекенінің киномеханигі Нұрлыбай Жандосұлының дыбыс таспасына түсіріп алып қалған 2-3 термесінен басқа дыбысы немесе басқадай мұрасы сақталмаған.